De Grote Stilte van RIOS – Een wedstrijdverslag zonder wedstrijd te spelen.
Er zijn zondagen waarop voetbalgeschiedenis wordt geschreven. En er zijn zondagen zoals die van RIOS 1 tegen ARGO 1– waar de geschiedenis vooral bestond uit wachten, zuchten en het herontdekken van de menselijke stilte. Onder leiding van een tot op het bot gemotiveerde aanvoerder begon RIOS aan een warming-up die deed vermoeden dat er Champions League-punten op het spel stonden. Sprintjes, schreeuwen, armgebaren – zelfs de cornervlag trilde van opwinding. De reservespelers zorgden ondertussen voor vermaak door de keeper te “trainen”, al leek het soms meer op luchtverdediging dan op schieten.
En toen kwam het nieuws. Eerst een gerucht. Dan een fluistering. En uiteindelijk de koude waarheid: De scheidsrechter komt niet. Wat volgde was een vorm van collectieve ontkenning.
“Misschien is hij onderweg?”
“Misschien staat hij bij de verkeerde club?”
“Misschien fluit hij digitaal?”
De KNVB werd gebeld, nog eens gebeld en daarna nog eens voor de zekerheid. Rond kwart voor drie viel het onvermijdelijke oordeel: geen scheids, geen wedstrijd, geen glorie. De spelers dropen af als gladiatoren zonder arena. De supporters, in opvallend grote getale aanwezig voor een zondagmiddag, keerden huiswaarts met slechts één gedachte: “Nou, dat was wél de beste warming-up van het seizoen.”
Trainer Mart Jennissen bleef opmerkelijk positief: “Een foutloze wedstrijd,” zei hij tevreden. En eerlijk is eerlijk, hij had gelijk. Geen tegengoals, geen kaarten, geen blessures, geen discussies met de arbitrage. Een 0-0 die de boeken in gaat als de meest gecontroleerde wedstrijd ooit van RIOS.
De conclusie is helder:
RIOS – ARGO: 0-0 (afgelast, maar moreel gewonnen).
Trainer blij, supporters verbaasd en de scheids? Die had z’n weekend al vrij. Soms win je zonder te spelen.
