Tekst: Ton Tonnaer, Pey
10 jaar geleden is door het broederschap Ad Arbitrium Nostrum het z.g. voetbalpleintje RIOS ’31 1965-2015 gelegen op de hoek van de Brugweg en de Daalweg tegenover Leo’s Café gerealiseerd. Het monument op een rode klinkervloer met een oppervlakte van zo’n 12 m2, bestaat uit een hardstenen zuil van 30x30x130 cm met daarop een hardstenen plaquette waarop de namen van de spelers, de trainers, het dagelijks bestuur en de begeleider van de geitenbok, de toenmalige mascotte, gegraveerd zijn. Uiteraard staan er ook 2 rvs “reservebankjes” en 2 doelen.
Vanaf dit pleintje aan de Brugweg heeft men een prachtig uitzicht over wat in 1965 het epicentrum was van voetbalminnend Limburg. Het voormalige voetbalveld aan de Brugweg, in de volksmond ook “stadion Rote Erde” genoemd, dit naar de roemruchte voetbaltempel van Rot Weiss Essen, heeft voor menige Peijenaar dezelfde uitstraling als voor de Engelsen het Wembley stadion.
11 juli 2025 is het precies 60 jaar geleden dat op dit terrein Pey landelijke bekendheid kreeg door het feit dat het 1e elftal van v.v. R.I.O.S. ’31 het 1e elftal van Papendrecht met flitsend- en modern voetbal met 5-1 versloeg en daarmee landskampioen werd van de amateurs in 1965. Uit alle hoeken en gaten kwamen de supporters tevoorschijn. De rood/witte invasie was op gang gekomen. Op de Houtstraat ontstonden de eerste opstoppingen. Wat een dag! De Houtstraat/Brugweg was de hoofdslagader geworden van alles dat Pey en R.I.O.S. een goed hart toedroeg. Veel kroegen en woonhuizen waren uitbundig versierd. Het inferno van gillende sirenes en hartstochtelijke toejuichingen waren destijds de hemel op aarde. Nog enkele meters en stadion “Rote Erde” komt in zicht. Maar wat was dat nu? Geen kleedlokalen, geen zicht op de Boerenbond. Alleen maar massa’s mensen. Filevorming in Pey; wie had er ooit van gehoord in 1965? Geen verhuurbedrijf die destijds snel een complete tribune tevoorschijn kon toveren. ”Onze” tribunes reden op de vroege morgen van 11 juli nog ergens rustig door het Peijerland. Het waren de boeren die hun karren beschikbaar stelden om de supporters een ruime blik te gunnen over het veld. Om 14.30 uur betreden de ”matadoren” het ”strijdveld”. D-Day is begonnen. Reeds na 40 seconden veren de 7500 fans op. Het was linksbuiten Har Golsteijn die een hoekschop op maat gaf aan zijn neef Ton Golsteijn die met een sublieme kopbal het ”leer” in het net deed belanden. Gedragen door dolzinnige supporters werden de spelers steeds geestdriftiger. Dit resulteerde in een klinkende 5-1 overwinning. Voor R.I.O.S. scoorde nog: Har Golsteijn, Jan Weeda 2 keer en Piet Peeters.
Na afloop van het roemruchte duel werd het team, voorafgegaan door Peijer- en Echter muziekgezelschappen, in open Landauers naar het centrum van Pey gebracht. Een zegetocht die zijn weerga niet kende. De kracht van dit team schuilde vooral in onderlinge vriendschap. Nog ieder jaar, zo ook dit jaar op vrijdag 11 juli, komen ze met de partners bij elkaar in Leo’s Café om onder het genot van een hapje en een drankje terug te kijken naar deze gouden jaren. Helaas zijn er al diverse spelers overleden en een aantal zijn door ziekte niet in de gelegenheid om deze reünie bij te wonen. Natuurlijk staan ze niet buitenspel en zal aan hun gedacht worden en komen ze terug in de verhalen van destijds.
< De “perstribune” in 1965, TV opnamen voor Sport in Beeld (nu Studio Sport) vrnl op de 2e etage de 2e persoon zittend was de bekende sportverslaggever destijds Koen Verhoeff.
Lees het originele artikel hier:
https://echt-susteren.nu/kernen/pey/rios-1-60-jaar-geleden-landskampioen/#:~:text=Reeds%20na%2040%20seconden%20veren,bekende%20sportverslaggever%20destijds%20Koen%20Verhoeff.
Reactie plaatsen
Reacties